Bóbr europejski – gatunek ziemnowodnego gryzonia z rodziny bobrowatych. Uważa się go za największego gryzonia Eurazji: masa ciała dorosłego osobnika dochodzi do 29 kg, a długość ciała do 110 cm. Jest zwierzęciem silnie terytorialnym, rodzinnym i zasadniczo monogamicznym; wiedzie nocny tryb życia. Posiada szereg cech morfologicznych, które ułatwiają mu prowadzenie ziemnowodnego trybu życia – może przebywać pod wodą bez przerwy nawet do 15 minut. Bóbr należy do nielicznego grona gatunków, które potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb. Dzięki wyjątkowo silnym siekaczom bobry potrafią ściąć bardzo grube drzewa, o średnicy nawet do 1 m. Do najbardziej charakterystycznych śladów funkcjonowania bobrów w środowisku należą budowane przez nie tamy i żeremia.
W regionie świętokrzyskim bobry występują wyjątkowo licznie w pobliżu rzek i zbiorników wodnych. Są bardzo czujne i płochliwe, dlatego nie udało mi się żadnego sfotografować. Natomiast ślady ich bytności nad świętokrzyskimi wodami są w zasadzie wszędzie… Musiały występować tu już w minionych wiekach, gdyż jedna ze świętokrzyskich rzek od stuleci nazywa się Bobrza:))